Albanie

Storm in de haven

Een paar dagen terug werd ik ruw opgewekt door een omroep door het schip.

"Deck crew to stations", dat betekent dat alle mensen die werken als matrozen of machinisten snel uit bed moesten komen en aan het werk.

Die nacht had het behoorlijk gestormd waardoor er 3 afmeerlijnen geknapt waren. Een afmeerlijn is een dik touw waarmee het schip aan de kade vastzit.

De wind duwde zo hard tegen de zijkant van het schip dat het van de kade af werd geblazen en de touwen konden het niet meer houden.

Dat is een levensgevaarlijke situatie dus wij ons bed uit en in razend tempo de trappen van het schip aan boord gehesen en de overgebleven touwen ingehaald. Daarna gingen we net voor de haven voor anker.

Alle mensen die die dag van boord zouden gaan na 2 jaar moesten binnen een half uur de laatste dingen pakken afscheid nemen van iedereen en van boord voordat we van wal gingen. Voor hen nogal plotseling en niet zo fijn kan ik me voorstellen.

Tijdens de voorbereidingen om zo snel mogelijk van wal te gaan voordat er nog meer lijnen zouden springen hoorden we de lijnen kraken en kreunen als ze werden strak getrokken. Niemand liep voor of achter zo'n lijn langs want als hij knapte waar je bijstond dan kun je het niet navertellen. Zo'n touw is bepaald geen elastiekje. Het is ongeveer 15 cm in doorsnede, daar kun een flinke klap van krijgen.

Gelukkig is alles zonder ongelukken verlopen en zijn we er zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Ik zie daarin de bewarende hand van God. Jezus die Zijn dicipelen veilig door een stom heen geleid heeft, is nog steeds Dezelfde.

De volgende dag zijn we naar een nieuwe aanlegplek verhuist. Deze was een beetje meer beschut tegen de wind. Desalniettemin koste het ons moeite om tot dat punt te komen. Toen we het anker ophaalden kwam er een dikke ketting mee van een ander anker op de bodem. We moesten een klein bootje inhuren om de ketting te kunnen verwijderen van ons anker. Toen we eindelijk konden aanmeren kwam de volgende complicatie. Ons kleine heftruckje kwam vast te zitten in het grind. Het koste een hoop tijd en mankracht om hem eruit te trekken. Op een gegeven moment kwam hij zo muurvast te zitten dat onze bus hem er zelfs niet uit kreeg. De bus plus 8 mankracht en het heftruckje zelf op vol gas heeft het uiteindelijk voor elkaar gekregen. We hadden het truckje dringend nodig want er stond een vrachtwagen met een container voor ons te wachten uit Mosbach, Duitsland (waar het schepenkantoor is).

We zijn tot half 2 in de nacht bezig geweest met het ontlanden van de container. Pallets met maar liefst 500 kg. Maar het was het allemaal waard. Ik heb er zelf ook wat pakketjes tussen zitten. Hierbij een hartelijk bedankje voor de mensen die aan mij hebben gedacht en een pakketje hebben opgestuurd. Erg gewaardeerd.

Nu nog even wat over het land. We zijn op het moment in Albanië. Het word gezien als één van de armste landen in Europa. Ik ging een keer naar een school om wat klaslokalen te verven en het deed me denken aan Zambiaanse scholen. Door hen te helpen met opknappen probeerde we de liefde van God

te laten zien. Albanië is in het verleden het eerste Atheïstische land ter wereld verklaard. Na het Communisme werd het geregeerd door moslim landen die de islam doorvoerde. Daardoor is er een groot percentage moslims, niet bewust of bij overtuiging maar van familie op familie overgedragen.

Er is dus ook hier een hoop werk te doen.

Mijn 2e evangelisatie dag was in onze boekenwinkel. Ik sprak met een tienermeisje over het schip en vroeg haar of ze weet wat het doel is van het schip apart van boeken verkopen. Ze gaf aan dat niet te weten en ik heb haar uitgelegd dat het belangrijkste doel van het schip is om het Evangelie te delen. Ik vroeg haar of ze de Heere God ook kent en ze gaf aan van niet. Ze ging weinig naar de kerk en alleen haar oma had een Bijbel. Ik beloofde haar een Bijbel te geven maar helaas stond haar moeder op haar te wachten om naar huis te gaan dus voordat ik de Bijbel kon halen was ze weg. Ik bid dat ze nieuwsgierig word naar wie God is en in de Bijbel van haar oma gaat lezen.

Op het moment dat ik de nieuwsbrief aanvul is het een paar weken later. Ik ben net terug gekomen van een Ministry dag We moesten om 7 uur verzamelen om te gaan en kwamen om 8 uur in de avond terug. We gingen naar een Roma gemeenschap en hadden een fantastische tijd waarin we de mensen konden helpen met het aanmeten van leesbrillen. In de middag hebben we een jeugd club geleid. Het programma bestond uit het ons voorstellen en wat informatie over wat het schip doet en welke rol wij daarin spelen. Het zingen van wat liederen en een preek over Zacheüs. Zoals hij zocht Jezus te zien zo werden de kids aangemoedigd ook Jezus te zoeken zodat Hij ons kan bezoeken en ons leven getransformeerd kan worden ten beste.

Zacheüs maakte een ommekeer door omdat Jezus hem genade had betoont.

Dat kan vandaag nog voor ons, God verandert niet. En als we dan door God geroepen zijn dan mogen we er ook anderen in laten delen door met hen het Goede nieuws te delen.