Ceuta en Malta

Sinds de vorige keer dat ik heb geschreven zijn we al 2 havens verder. In Ceuta ging ik naar een Roemeense kerk. Er zijn namelijk een heel aantal Roemenen in Spanje. Ons doel was om het belang van de zending uit te leggen. Mij was gevraagd om een getuigenis te geven. Ik sprak over de hoop die ik kreeg bij mijn bekering en de hopeloze situatie waarbij er nog zo velen zijn die nog nooit van God hebben gehoord. Op die manier riep ik de mensen op om de bevoorrechte situatie  waarin zij zich bevinden waarbij ze  uit Gods woord kunnen horen en de weg van zaligheid kennen niet voor lief te nemen, maar de noodzaak te zien van Evangelisatie.Na de dienst kwam een vrouw naar mij toe om me te bedanken voor de getuigenis. Het had haar erg bemoedigd. Ze gaf aan dat ze niet vaak naar de kerk ging maar daar nu verandering in wilde brengen. We hebben nummers uitgewisseld zodat we in contact kunnen blijven en ik haar kan blijven aansporen de Heere God te zoeken. Ik was blij en bemoedigd door deze situatie en het herinnerde me aan het feit dat God door ons heen werkt en op die manier kunnen we inderdaad een impact maken op het leven van mensen.In de haven van Ceuta waren we maar 8  dagen maar het was een gezegende tijd. Deze plek ligt op de grens van Marokko dus we hebben ook met Moslims kunnen werken.Daarna gingen we naar Malta waar we nu zijn. De plek waar Paulus als een schipbreukeling ‘aanspoelde’. De stad ziet er oud uit er zijn een heel aantal monumentale gebouwen. Het lijkt alsof je terug gaat in de tijd. Wat ook bijzonder is, is dat de Logos Hope was gekocht in Malta het draagt dan ook de vlag van malta. Voor het schip is het dus een soort van thuiskomen.Vorige week hebben we hier straat Evangelisatie gedaan. We gaven folders met uitnodigingen van het schip en probeerden gesprekken aan te knopen met de mensen. Éen van de eerste mensen die we zagen gaf aan de Bijbel verschillende keren gelezen te hebben, als ook andere religieuze boeken zoals de koran en de boeken van Hindoeïsme  en Boeddhisme. Deze man vond het idee dat een God die een universum heeft gemaakt met miljoenen planeten en Zich concentreert op een klein planeetje aarde nogal een zelfzuchtige gedachte. Ik moest meteen denken aan Psalm 8 vanaf vers 3. Het is onbegrijpelijk waarom de Maker van het sterrenstelsel met  ons van doen wil hebben. De aarde is als een zandkorrel op het strand als een waterdruppel in de oceaan. Toch heeft Hij veel zorg en tijd in ons gestoken. Wat is de mens…Dus ik probeerde daarop in te spelen en de liefde van God te laten zien maar de man zette het gesprek op een ander spoor. Hij dacht dat er ook wel leven kon zijn op andere planeten zoals aliens en dat zij misschien ook hulp nodig hadden. Na voor hem gebeden te hebben gingen we verder.Komende week ga ik Engelse les geven aan moslim vrouwen en proberen op die manier een open deur te vinden om wat te delen van het Evangelie.In augustus gaan we naar landen in Noord Afrika, strenge moslim landen. Voor onze veiligheid kan ik hiervan de namen niet noemen. Ik roep een ieder die dit leest op voor gebed daarvoor. Dat de Heere om ons heen zal staan.